สุขสันต์วันเด็ก พิมรี่พายจัดใหญ่ให้น้องบนดอยสูง

 

ครูเจตน์เล่าต่อว่าเนื่องจากพ่อแม่ที่นี่ไม่มีรายได้ รองเท้าเด็กที่ขาดก็เอาเชือกมาผูกมัดให้ใส่ให้ได้ไปก่อน เวลาเด็กๆอาบน้ำก็จะอาบทั้งชุด ซึ่งเป็นการซักผ้าไปในตัว เด็กๆปลูกผักได้ตามที่พ่อแม่ปลูกฝัง ทุกคนส่วนใหญ่นอนตั้งแต่ 1 ทุ่มเนื่องจากไม่มีอะไรทำ 

จากนั้นพิมรี่พายพบว่าที่นี่ลำบากอย่างถึงที่สุด ไม่มีไฟใช้ ซึ่งเป็น "สิ่งที่จำเป็นที่สุด พื้นฐานของชีวิตมนุษย์ เค้าไม่มี" เธอกล่าว และเมื่อเห็นสภาพความเป็นอยู่ของคนที่นี่ พิมรี่พายรู้สึกว่าแค่เอาอาหารแห้งและของต่าง ๆ มาแจกตามความตั้งใจเดิมนั้นไม่เพียงพอ การที่ต้องเห็นเด็ก ๆ ไม่มีความฝัน และมีชีวิตอยู่ไปวัน ๆ เป็นเรื่องที่เธอทำใจไม่ได้ และไม่คิดว่าจะมีที่แบบนี้ในประเทศไทย 

พิมรี่พายตัดสินใจทุ่มเงินกว่า 5 แสนบาท เพื่อติดตั้งแผงโซลาร์เซลล์สร้างไฟฟ้าให้เด็กได้อ่านหนังสือ ซื้อโทรทัศน์ตั้งที่ลานหมู่บ้าน สร้างแปลงผักเพื่อสอนชาวบ้านปลูกผักกินและขาย เธอบอกตัวเองว่าเงินจำนวนนี้เดี๋ยวค่อยกลับไปขายของเอา

และแล้วเธอได้เริ่มแจกรองเท้าให้เด็ก ๆ คนละคู่ พร้อมไฟฉายสวมศีรษะ และนัดเด็ก ๆ ว่า 1 ทุ่มให้มาหาเธอที่ลานหมู่บ้าน 

และได้มอบของขวัญเนื่องในวันเด็กที่ไม่คาดคิด นั่นก็คือ ไฟฟ้าสว่างไสว พร้อมเปิดทีวีให้เด็กๆที่ไม่เคยเห็นมันมาก่อนได้ดู 

"ตอนพี่พิมลงไปแล้ว ให้คุณครูเปิดให้ดูนะลูก ในเนี้ยมีอาชีพเยอะแยะ" พิมรี่พายกล่าว 

"พี่พิมให้เครื่องเนี้ย เอาไว้เลย เปิดได้ตลอดเวลา มีโซลาร์เซลล์เรียบร้อยแล้ว"